Toen ik onlangs een oproep plaatste voor een interim recruiter die de rol van MC op zich wilde nemen tijdens de Recruitment Night of Comedy in Utrecht, Amsterdam en Rotterdam, had ik eerlijk gezegd een bepaald beeld in mijn hoofd.
Een bont gezelschap aan reacties. Mannen, vrouwen, jong, oud, de stoere podiumtijgers én de stille grappenmakers die stiekem briljant zijn als ze eenmaal een microfoon in hun handen hebben.
Wat ik kreeg? Alleen maar mannen.
Nou noem ik Heleen Stoevelaar de Linda de Mol van Recruitment Nederland, maar die kan ik niet op het podium zetten, ten eerste is zij in Oktober niet in Nederland, daarnaast staat zij op het podium voor de “concurrent” , ik wil juist wat anders neer zetten.
Ik kreeg niet zomaar mannen. Nee, mannen die zichzelf in hun motivatie al omschreven als “de perfecte mix van charisma, humor en recruitmentervaring”. Waarop ik tegen Tony Boersma, moest zeggen "Nee Tony, wij willen volgend jaar ook nog een recruitment night of comedy doen"
De mannelijke sollicitanten zijn ongetwijfeld tijdens familiebarbecues al jarenlang het woord voeren.
Mannen die geen moment twijfelen of hun grap gaat landen — want hé, ze vonden hem zelf al grappig toen ze hem bedachten.
En terwijl ik die reacties doorlas, begon ik me af te vragen:
Waar zijn de vrouwen?
Want laten we eerlijk zijn: in recruitment zijn vrouwen ruimschoots in de meerderheid. In elk netwerkborrelhoekje hoor ik vrouwelijke recruiters droogkomische observaties maken over hiring managers, kandidaten en vacatureteksten. Op LinkedIn plaatsen ze verhalen waar ik hardop om moet lachen. In appgroepen rollen de spitsvondige opmerkingen er sneller uit dan ik kan meelezen.
Maar zodra er een podium en een spotlight in het spel zijn… stilte.
Is het bescheidenheid? Dat diepgewortelde stemmetje dat zegt: “Wat als ik niet grappig genoeg ben?”
Is het een kwestie van prioriteiten? “Leuk hoor, zo’n podium, maar ik heb ook gewoon een deadline, een gezin en een klant die over tien minuten belt.”
Of is het misschien dat veel vrouwen denken dat comedy een mannenwereld is — gevuld met flauwe woordgrappen, onderbroekenhumor en oneindig veel referenties naar voetbal? Dat klopt al niet want in Utrecht komt de fantastische Esther van Voort optreden.
Misschien is het ook het verschil in zelfvertrouwen. Mannen lijken vaker te denken: “Hoe moeilijk kan het zijn? Ik ga gewoon staan en praat wel wat.”
Vrouwen denken eerder: “Ik wil dat het goed is, en áls ik het doe, dan moet het meteen perfect.”
En daar zit nou net de crux: stand-up comedy (en recruitment trouwens ook) gaat helemaal niet om perfectie. Het gaat om timing, om lef, en om het durven omarmen van ongemak.
Laat ik één ding duidelijk maken: ik geloof niet dat vrouwelijke interim recruiters níet grappig zijn. Integendeel. Ik denk dat ze misschien wel grappiger zijn. Scherper, slimmer, genuanceerder. Alleen: die humor blijft vaak binnenskamers. Aan de vergadertafel, in WhatsApp-groepen, tijdens koffiemomenten met collega’s.
En dat is zonde. Want het publiek van de Recruitment Night of Comedy kan wel wat vrouwelijke scherpte gebruiken tussen alle mannelijke bravoure.
Dus bij deze, een oproep. Aan alle vrouwelijke interim recruiters die ooit hebben gedacht: “Ik zou best eens op een podium willen staan, maar…”
Schrap dat “maar”.
Pak die microfoon.
Laat zien dat recruitmenthumor geen mannending is.
En als je denkt: “Ja maar, wat als ik struikel of een grap niet landt?”
Geloof me: het publiek vindt dat juist leuk. Net als in ons vak gaat het niet om foutloos zijn, maar om echt contact maken.
Want laten we wel wezen: als je een lastige hiring manager kan toespreken zonder met je ogen te rollen, dan kan je een zaal vol recruiters makkelijk aan. De audities zijn aanstaande donderdag om 16:00 en wij hebben ze online gebracht.
En misschien, héél misschien, krijgen we dan volgend jaar wél een gezonde mix van MC’s.
Niet omdat ik per se een quotum wil, maar omdat de wereld — en zeker de comedywereld — gewoon leuker is als er meer vrouwen aan het woord zijn.
.
Reactie plaatsen
Reacties