Wij hebben een clubje opgericht voor mensen met een lelijk gezicht

Er was een tijd dat recruitment nog naar karton, koffie en peuken rook. Geen dashboards, geen LinkedIn, geen AI-tools die je met één druk op de knop “de beste kandidaten” beloofden. Nee, wij hadden een kaartenbak. Een log, wiebelig ding dat meer weg had van een oude jukebox dan van een moderne database.

Elke kandidaat had z’n eigen kaartje. Naam, telefoonnummer (vast, natuurlijk), misschien een paar krabbels over ervaring en beschikbaarheid. De roze kaarten waren voor administratieve functies de blauwe voor technisch.

En ja, je moest ook het alfabet kennen. Want wie de B’s bij de D’s zette, kon zomaar een elektricien in plaats van een boekhouder sturen. Recruitment was óók een lesje in taal- en letterkunde. Voor deze dikke dyslect een drama op zich. 

Als je écht high-tech wilde doen, zette je er een paperclip bij om te markeren dat iemand urgent was. De echte toppers schreven wij op het bord met de tekst “VIP” een Vrij Inzetbaar Persoon

Wie toen riep “ik heb een ATS gebouwd”, bedoelde waarschijnlijk dat hij de kaartenbak op alfabet had gesorteerd. Hele volk stammen hebben het zo geleerd.

En toch werkte het. Je kende je kandidaten vaak beter. Je móest wel, want je kon niet vertrouwen op zoekstrings of filters. Je wist uit je hoofd wie net gescheiden was en dringend werk zocht, wie een zwager had bij de gemeente of wie altijd op woensdagmiddag vrij wilde om de kinderen te halen. Het was recruitment als ambacht. Het veranderde heel snel. De computers kwamen, met computers kwamen ook de eerste computer grappen. Ik zal nooit vergeten dat er een mail de ronde ging en als je die opende kreeg je een geluidsfragment te horen waarom iemand zong: wij hebben een clubje opgericht voor mensen met een lelijk gezicht…. Jij bent erbij !!!

Fast forward naar nu: dashboards, algoritmes, LinkedIn Recruiter Seats, chatbots en AI. Alles draait om snelheid en volume. Maar eerlijk? Soms mis ik dat ratelen van een kaartenbak. Het idee dat je eerst door de kaartjes bladerde, voordat je een mens ging bellen, met je draaischijf telefoon. Misschien is dat de les: technologie kan alles sneller maken, maar nooit persoonlijker.

Uiteindelijk blijft recruitment mensenwerk – of je nou een kaartenbak of een ATS voor je neus hebt staan.

Hier gaat ook mijn “bit” over tijdens de Recruitment Night of Comedy. Ik ga een try-out doen van mijn materiaal voor de Tour van recruitment night of comedy, bij een event van Avery op 10 september. Wil jij komen ? let me know