De ontmoeting is het krachtigste onderdeel van recruitment.
Toch zie ik dat het in de praktijk vaak naar de achtergrond verdwijnt.
“Geen tijd”, “druk proces”, “veel vacatures” allemaal bekende argumenten.
We richten systemen in, bouwen funnels en stellen procedures op.
Allemaal waardevol. Maar hoe centraal staat de ontmoeting écht in jouw recruitmentproces?
Ben je vooral bezig met het efficiënt inrichten van het proces?
Of durf je het juist zo te ontwerpen dat de ontmoeting het kloppend hart vormt?
Want een ontmoeting is geen losse stap in de procedure.
De ontmoeting is het proces.
Dat zie je ook in vakgebieden als systeemwerk en NLP.
Waarom? Omdat daar wordt gekeken naar wat er onder de oppervlakte speelt.
Juist in het contact wordt duidelijk wat mensen beweegt — en wat samenwerking nodig heeft.
Een ontmoeting vertraagt. En daarin schuilt de kracht.
Er ontstaat ruimte om af te stemmen.
Om elkaar echt te zien.
Om te voelen of het klopt.
En dát maakt in recruitment het verschil.
Het zit ‘m niet in snelheid of strak georganiseerde stappen.
Het verschil zit in aandacht.
In een warme benadering.
In de moeite die je doet om iemand écht te zien — en te laten voelen dat die gezien wordt.
Dus, stel jezelf eens de vraag:
- Hoe ziet de ontmoeting eruit in jouw proces?
- Waar leg jij de accenten in je recruitmentaanpak?
- Is er ruimte voor echtheid, oprechte interesse en professionele kwetsbaarheid?
De ontmoeting is geen bijzaak.
Het is de hoofdzaak.
En met een beetje recruitmentliefde wordt het pas écht waardevol.
Reactie plaatsen
Reacties