Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik gek ben op events. Niet zomaar events, maar dingen die je bijblijven. Of het nou een pubquiz is, een Recruitment Disco of een SummerCamp, het moet knallen, verrassen en een verhaal vertellen, maar vooral verbinden. Er zijn genoeg saaie events die gaan over digitaal werven, ik ga voor het menselijke en niet een sales pitch van een software leverancier. Ik wil dat mensen elkaar leren kennen en op basis daarvan elkaar inspireren.

Door Milou Verhoeks Toen ik in 2014 bij ASML begon en de sourcingafdeling daar mocht opzetten, bevond ik mij in een compleet andere wereld dan die van nu. Sourcing was toen nog een tech-vak, een niche binnen recruitment waarin je je onderscheidde door je technische kennis, je vermogen om complexe Boolean-strings te bouwen, en vooral door veel geduld. Ik weet nog dat wij gebruik maakten van 1 of 2 tools en 1 daarvan was searchstringbuilder en het was echt mega stoer als je boolean zo lang mogelijk was. Nu, ruim 10 jaar later, kijk ik terug op een vakgebied dat niet alleen volwassen is geworden, maar ook fundamenteel veranderd. In dit artikel neem ik je mee in de reis die sourcing heeft doorgemaakt, wat we nu zien in de markt, en welke trends de toekomst bepalen.

Er was een tijd dat je als interim recruiter een opdracht uitzocht alsof je door een menukaart bladerde.

Er was een tijd dat recruitment nog naar karton, koffie en peuken rook. Geen dashboards, geen LinkedIn, geen AI-tools die je met één druk op de knop “de beste kandidaten” beloofden. Nee, wij hadden een kaartenbak. Een log, wiebelig ding dat meer weg had van een oude jukebox dan van een moderne database.

Toen ik onlangs een oproep plaatste voor een interim recruiter die de rol van MC op zich wilde nemen tijdens de Recruitment Night of Comedy in Utrecht, Amsterdam en Rotterdam, had ik eerlijk gezegd een bepaald beeld in mijn hoofd.

Door Donja Huidar

Voordat we in de corporate biotoop van de recruiter duiken, nemen we een kleine afslag. De natuur in. Stel je de stem van Sir David Attenborough voor. “Diep in een verlaten vallei in Afrika ontmoeten we een bijzondere vlinder: de Alcon Blue. Zijn levensloop is een van de meest onwaarschijnlijke in het dierenrijk.” Als larve is hij kwetsbaar, teer en afhankelijk. Maar in plaats van zelfstandig te ontwikkelen tot wat hij is, doet hij iets slims. Hij imiteert de geur van een mier. Zó overtuigend, dat de werkmieren hem oppikken en meenemen naar hun kolonie. Daar wordt hij gekoesterd, gevoed, beschermd. Ze behandelen hem alsof hij een van hen is. Wat ze niet weten: Hij eet hun voedsel. Hun voorraden. En uiteindelijk, zelfs hun kinderen. Zodra hij volgroeid is, fladdert hij weer weg. Kleurrijk. Vol energie. De mierenkolonie berooid achterlatend. Je voelt ’m al aankomen. Er zijn recruiters die exact zo bewegen. Ze duiken het vak in met flair, adoptie en een vleugje LinkedIn-ambitie. Ze ruiken als recruiters. Praten als recruiters. Ze lijken erbij te horen. Maar zijn het niet. Ze trekken van hype naar tool, van agency naar corporate, van post naar pitch. En nog voordat ze écht hebben geleerd hoe je een vacature scherp maakt of een kandidaat begrijpt, staan ze op een podium. In een starterset. Als consultant. Ik mis iets. Ik mis mensen die zeggen: “Laat mij eerst maar een jaar meelopen.” Een recruitment maatschappelijk dienstjaar. Bij een bureau dat het vak serieus neemt. Bij een corporate waar ze nog durven zeggen dat selectie een verantwoordelijkheid is. Niet meteen zichtbaar. Niet meteen zelfstandig. Niet meteen winstgevend. Maar wel: leren. kijken. luisteren. bouwen.

De ontmoeting is het krachtigste onderdeel van recruitment.Toch zie ik dat het in de praktijk vaak naar de achtergrond verdwijnt.“Geen tijd”, “druk proces”, “veel vacatures” allemaal bekende argumenten.

Hoe we de bekrompenheid en vooroordelen van vacaturehouders herkauwen en reproduceren. Ah shit, deze gast in plaats van Charlie Windhorst, hoor ik je denken. Hou je broek vast — geen zorgen. Charlie en ik zijn als appels en rode kool: onze smaken mixen perfect en laten zich goed conserveren. Hij blijft gewoon aan.

Gisteren was ik op Werf& Live. Ze noemden het de laatste editie — en dat snap ik, want over een paar jaar bestaan wij recruiters toch niet meer.

Inmiddels zijn we alweer vier weken onderweg in China en wat een fascinerend land is dit! Van hypermoderne steden met torenhoge skylines tot kleine bergdorpjes waar het voelt alsof de tijd heeft stilgestaan. Elke dag verrast China ons opnieuw. Wat ons ook verraste, is hoe anders het leven hier is ingericht. Zo werkt bijna geen enkele van de apps die we in Nederland dagelijks gebruiken: geen Google Maps, WhatsApp of Instagram. Die worden hier allemaal geblokkeerd als je Wifi gebruikt. Natuurlijk kun je met een VPN veel omzeilen, maar dat is niet altijd even praktisch. Het wordt al snel duidelijk: in China draait het internet om controle, en die controle is overal voelbaar.